Aşkın Kafsız,Şinsiz ve Noktasız Hikâyesi

VE NOKTASIZ HIKÂYESI

Mustafa Mestûr

Yatağa uzanmış ve annemi düşünüyorum. Gün geçmiyor ki

onu ve ölümünü düşünmeyeyim. Sanki bir felaket olacakmış

gibi ve ben her an o faciayı bekliyorum. Babamın felaketi iki

ay önceydi. Bazen felaketin olmasını beklemek felaketten

daha zordur. Kolumun üzerine uyuyorum ve yatak odasının

köşesindeki vazoya bakıyorum. Vazonun içindeki yapraklar,

üst üste sanki genişçe bir şemsiye olmuş. İsmi nedir

bilmiyorum. Bitki isminde olan apartmanları hiçbir zaman

aklımda tutamıyorum. Çiçek isimlerini de bilmiyorum.

Mehtap’a bir demet çiçek alacağım zaman çiçekçiye çiçek

ismi yerine her zaman renklerini söylüyordum: “Lütfen bir

tane sarı çiçeklerden, birkaç tane de o beyaz çiçeklerden

kenarına koyunuz. Zahmet olmazsa kırmızıları sarıların

önüne koyunuz. “Ama Mehtap bütün çiçeklerin isimlerini

biliyordu. Saksının içinde bitkilerden birinin kökü kırılmış,

geniş yapraklar ona yapışıp eğilmiş saksının içinde. Uğur

böceği eğilmiş yaprak üzerinden kökü kırılmış bitkiye doğru

uçuyor ve o anda aklıma buzdolabının arkasında görmüş

olduğum büyük karıncalar geliyor. Bilmiyorum bu evde niye

bu kadar karınca ve böcek var.